Na warsztacie podejmuje próbę popatrzenia na proces diagnostyczny w psychoterapii Gestalt w sposób uwzględniający i poszukujący rozwiązań pewnego paradoksu w psychoterapii. Paradoks ten można określić w zdaniu „wiedza z zakresu diagnostyki i psychopatologii stanowi warunek niezbędny dla rozumienia cierpienia, ale jest też niepokonaną przeszkodą owego rozumienia.”

Podczas warsztatu poszukujemy też odpowiedzi na pytanie: jak przyjmować pozycję superwizorską, która nie łączy się ze skrajnymi podejściami do psychopatologii i diagnozowania? Czyli z jednej strony do jedynie medycznego podejścia, a z drugiej do „podążania za” kontaktem, nie rozumiejąc czemu on służy i do czego prowadzi?

Proces diagnostyczny jest ustawicznym rozpoznawaniem tego, co dzieje się w relacji, pomiędzy klientem i terapeutą, a także w wewnętrznej dynamice osoby. Stąd też proponuję w superwizji korzystanie z informacji, które pochodzą z reakcji psychoterapeuty na klienta, a także tego co dzieje się w relacji pomiędzy terapeutą i superwizorem do określania - Kim jest klient i jakie jest jego…